Het begon als een spontaan idee. Ik zag donderdagochtend een oproepje van actrice en tv-presentatrice Nicolette van Dam op Twitter om geld in te zamelen voor Pakistan. Ik twitterde terug: ‘Voor iedere volger die erbij komt vandaag stort ik €0.50 op #Giro555 #Pakistan (gaarne RT)

Zeker op de dag dat er een landelijke televisie-actie werd gehouden voor Pakistan, wilde ik ook iets extra’s doen voor de twintig miljoen (!) mensen die door de overstromingen geen eten en drinken hebben. Huis in puin, man, dochter, vrouw, zoon, vader of moeder vermist of overleden.

Dat heb ik geweten. In een paar minuten tijd kwamen er ineens tientallen ‘volgers’ of in twitter-termen followers bij. Elke minuut dat ik mijn twitter-account aanklikte, sprong het cijfertje onder ‘followers’ als een stopwatch omhoog. * slik * Dit ging wel….erg voorspoedig. Waar mijn twitter-account voorheen als een wat afgelegen maar actieve voorstad functioneerde, kwamen er ineens van alle kanten Hummers en dikke Saabs aangevuld met een bont gezelschap aan nieuwe inwoners binnenstormen.

Voor degene die minder thuis zijn hierin: twitter is een internetdienst waarbij gebruikers korte berichtjes publiceren. Je praat of chat real time met anderen. Maar dan via berichtjes die niet langer mogen zijn dan 140 tekens. Een beetje ouwehoeren is het eigenlijk. Hangend bij het koffiezetapparaat.

Mensen die mijn bericht onder de aandacht brachten bij anderen (het ‘retweeten’, RT), gaven dit weer door aan anderen enzovoorts. Een beetje een kettingbrief, maar dan twintig keer sneller. In cafés, kantoren, bij het tankstation, de makelaar en in de drankwinkel –allemaal stuurden ze het berichtje door en besloten ze (al was het alleen maar voor deze actie) mij te volgen.

Het gevolg was dat ik aan het einde van de middag enigszins paniekerig besloot toch maar een bovengrens te stellen. ‘Zoek je een bijbaantje? vroeg mijn coördinator bijna sarcastisch terwijl ze langsliep, onderwijl een blik werpend op mijn twitter-account. ‘Anders kan je altijd nog naar de voedselbank?’ opperde collega Johann.

Aan het eind van de avond stond de teller op + 232 followers. Dat was 116 euro voor Giro 555. Omdat een voedselpakket voor een Pakistaans gezin 32,50 kost, rondde ik het af op 130 euro, zodat vier gezinnen een maand lang hiervan kunnen eten. En eerlijk is eerlijk: het is meer dan ik anders gegeven zou hebben.

De andere twitter-actie, van Nicolette van Dam, leverde 1.555 euro (!) op voor Pakistan. Ze kreeg er ruim 3000 followers bij en moest dus een maandsalaris overmaken naar Giro 555. Drieduizend mensen die door de oproep op één plek op internet even samenkomen en meer bereiken dan dat ze afzonderlijk hadden kunnen doen.

De reden dat ik het geld-geven aan iets wilde koppelen, is, denk ik achteraf, dat ik het zo makkelijk vind om ‘zomaar’ even wat geld over te maken. Dat voelt alsof je er niet echt bij stilstaat. Alsof het niets betekent. ‘O, wat erg!’ roepen we als we de beelden van modderstromen, kale vlaktes en wanhopige Pakistanen die roepen om hun kinderen zien. Tegelijkertijd zitten we op ons bankstel, in onze kantoortuinen en in onze Vinexwijken en ziet het ernaar uit dat we deze mensen zelf niet kunnen helpen. Dat doen anderen voor ons. En dus maken we geld over. En dan…?

Natuurlijk heb ik geen tv-actie of twitter-actie nodig om geld te geven aan mensen in nood. ‘Geef dan gewoon in stilte, maar koppel er geen ‘voor wat, hoort wat’ –actie aan! Beetje ranzig.’ schreef iemand mij boos. Alsof ik mezelf verrijk met deze hele actie.‘Heb jij al gegeven? Of geef je alleen commentaar?’, schreef Nicolette van Dam dan ook terecht terug aan criticasters. Het is makkelijk langs de zijlijn met je handen in je zakken je gal te spuwen.

De uit de hand gelopen actie heeft er juist voor gezorgd dat ik nu bewust geld heb gedoneerd voor vier gezinnen. Met een netwerk van mensen achter mij die over mijn schouder meekijken. Het zorgt voor betrokkenheid. Misschien ook wel bewustwording.

Zoals je vroeger klusjes deed om geld in te zamelen voor het goede doel, of nu met een klas van de basisschool een geld inzamelingsactie opzet, zo kan je ook via een beetje kletsen op internet heel wat bereiken. Want daar komt het op neer. Kletsen en contact maken met mensen die je anders waarschijnlijk nooit ontmoet zou hebben. Omdat ze in New York wonen, Dusseldorf, Groningen of Swalmen. En die nu even bij elkaar kwamen voor een gelegenheidsactie.

Wie weet tot een volgende keer!