Terwijl ik een pak crackers in mijn kar leg, lopen achter mij in de supermarkt een jongen en meisje voorbij die druk in gesprek zijn. De jongen, niet veel ouders dan 17 of 18 schat ik later in, zegt tegen het meisje: ‘….maar lelijke vrouwen zijn altijd mooier dan lelijke mannen, vind je niet?’ Het meisje, al knikkend, ‘Ja, dat is zo inderdaad.’

In de drukte bij de kassa raak ik ze kwijt en zo weet ik nu niet hoe het gesprek verder ging. Het blijft me wel fascineren, de stelling van die jongen: het feit dat de ene lelijke mens -die van het vrouwelijke geslacht- ALTIJD mooier is dan de andere lelijke mens. Het is allemaal nogal subjectief, wie we lelijk en mooi vinden, dus om dan te zeggen dat er onderscheid in lelijkheid is en dat deze bovendien geslachtsbepaald is, vind ik wel ….een uitspraak. Die opvallend genoeg door deze twee mensen volkomen instemmend wordt begroet.

In mijn hoofd ging ik alle mannen en vrouwen af die ik lelijk vind. En ja: volgens mij ken ik wel een man die ik lelijker vind dan een nogal lelijke vrouw die ik ken….maar…wat zegt dat? Wat is eigenlijk de definitie van lelijkheid? Dat je iemand zo onaantrekkelijk vindt dat je er niet graag naar kijkt? Of iemand gewoon niet zo mooi vind? Daarbij: iemand die je eerst lelijk vindt word naarmate je hem of haar leert kennen een stuk mooier. Zijn mensen met een markante kop –dat zijn dan meestal wel weer mannen- lelijk? Ik vind van niet. Dus vind ik al die lelijke mensen eigenlijk echt wel lelijk? Of een klein beetje? Of gewoon niet zo mooi, maar ook niet lelijk? Tjonge, ik raak er helemaal van slag van. Taalkundig gezien dan.