Door neef Paul heb ik De Jeugd van Tegenwoordig ontdekt. Ja, ja, ik weet het: ik loop hopeloos achter. Desalniettemin: wat een heerlijk nummer, dat Hollereer! Met de koptelefoon op kan ik moeiteloos wat onderwerpjes uitwerken achter de computer. Die briljante loopjes, gekke pingeltjes, bizarre (hoewel vaak grove) teksten. Het meeste is simpelweg niet te volgen:
Om 6 uur gaat wekker Rinke: ‘P, ben wakker!!’ De volumeknop is volledig opengedraaid. Lichtelijk geïrriteerd draai ik me om. Ergens moet ik altijd lachen om zijn gezellige gebabbel ‘s morgens, maar hij roept tegelijkertijd zo dwingend en hard dat je het gevoel hebt op 2 centimeter van een speaker te liggen. En ondanks onze tegenwerpingen (‘Rinke, we komen zo, niet zo hard roepen!’) stopt hij er pas mee als je de kamer binnen komt. Enigszins pissig storm ik dan ook de kamer binnen. Zusje is wakker geworden door Rinke’s steeds luider wordende geroep en houdt kirrend haar voetjes vast. Het is stralend weer, teletekst meldde gisterenavond laat al dat het wel tegen de 28 graden kan gaan lopen.
‘Vlaggetjes!’ Het ritje van en naar de creche was de afgelopen weken een carnavaleske rit door een tijdelijk in elkaar gezet pretparkje. Overal waar je keek was de oranje caravaan langs getrokken. Mijn 2-jarige zoon kon kreten van enthousiasme niet onderdrukken bij het zien van straten met oranje vlaggetjes,
oranje slingers, oranje zeilen wapperend langs de gevel en vlaggen met een trotse leeuw erop.