Nog steeds kan hij er boos over worden. Pas toen Jan den Boer het RTL Nieuws zag en de volgende ochtend de foto van Lucassen in de krant, ging er een lichtje branden. ‘Ik dacht verrek’, vertelt hij in EenVandaag. ‘Ik had het ineens weer allemaal op een rij. Die man was gewoon van mijn netvlies verdwenen’.
Hij heeft jarenlang zijn mond gehouden. Jan de Boer (60), de geestelijk verzorger die de Ermelose ontuchtzaak in 2001 aan het licht bracht. De zaak die nu opnieuw in de belangstelling staat omdat PVV-kamerlid Eric Lucassen erbij betrokken was. En dit politiek gezien nogal gevoelig ligt.
Wat gebeurde er precies op de kazerne in Ermelo? En wat was de rol van PVV-kamerlid Eric Lucassen? Ineens staan deze vragen in het middelpunt van de politieke belangstelling. Even de feiten: een strafblad is in Nederland geen beletsel om kamerlid te worden -dat zou een ongrondwettelijke toepassing van het kiesrecht zijn. Daarbij heeft Lucassen zijn straf uitgezeten. Maar als hij verzuimd heeft de affaire aan Wilders te melden, is dat politiek gezien wél een probleem. Bovendien is dit alles voor het aanzien van de PVV schadelijk.
Collega’s Joost Blokzijl en Joost van Wijk spoorden na het uitkomen van de affaire-Lucassen donderdagavond geestelijk verzorger den Boer op, die de zaak destijds aan het rollen bracht. Wat hij te vertellen heeft, is vrij schokkend, zo blijkt. Het haalt bij den Boer zelf ook het nodige boven. Woede. Verdriet.
‘Kaderleden die willens en wetens, per lichting, een ander meisje…mag ik het plat zeggen…tot neukpop nemen?’ Dit is de cultuur waar Jan den Boer in 1999 in terecht komt als hij gaat werken als geestelijk verzorger op de Generaal Spoorkazerne in Ermelo. Daar leert hij ook Eric Lucassen kennen, die als trainer ontucht pleegt met jonge rekruten.
Hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen? ‘Omdat je vanaf het begin af aan bedreigd wordt, geïntimideerd, seksueel lastig gevallen wordt, met verhalen over verkrachtingen, misbruik te maken krijgt; bedreigingen dat je je opleiding niet haalt; bedreigingen dat je je mond moet houden, anders weten ze je wel te vinden en dat als je niet meewerkt wordt het verhaal naar buiten gebracht en kan je het wel schudden.’ Geen fijn beeld van een Nederlandse kazerne.
De hele ontucht affaire komt aan het licht als de slachtoffers tijdens de les geestelijke verzorging Jan in vertrouwen nemen.
‘Als de studentes in het dorp aan het stappen zijn, komen ze een aantal kaderleden tegen, die in liederlijke staat zijn en die de meest schunnige praat tegen ze aanhouden die je maar kan verzinnen. Zoals: wil je even pijpen? Zin om te neuken? Terwijl een kaderlid toch een voorbeeldfunctie heeft. Ze moeten kinderen van 17 jaar opleiden. Een van die kaderleden heeft zich daadwerkelijk af laten trekken door een meisje’, vertelt den Boer in onze uitzending.
‘Die meiden hebben de kaderleden van zich afgeschud, maar ze kregen nog wel nageroepen: volgende week pakken we jullie wel.’
Tot hoever gingen de praktijken? ‘Soldates werden vaak meegenomen naar de onderofficiersmess, dronken gevoerd, en vervolgens naar de kamer van de kaderleden meegenomen, waar ze seksuele diensten moesten verrichten. En omdat ze dronken waren en onmachtig, komt het besef pas een dag later. Daar zijn getuigen van geweest, die daar niets mee te maken hadden, maar die het kunnen bevestigen. In die zin had de marachaussee het heel makkelijk, want ze konden die getuigen horen. Dus het was niet meer een 1 op 1 verhaal.’
Lucassen wordt in 2002 door militaire rechter veroordeeld tot een week detentie en 500 euro boete. Ook negen andere instructeurs worden veroordeeld. Tijdens het proces draait alles om de vraag: waren de seksuele handelingen uit vrije wil of was het verkrachting? Aangezien de instructeurs uiteindelijk voor ontucht zijn veroordeeld, gaat de rechter uit van het eerste. Den Boer niet.
‘Lucassen zegt dat hij van de tien instructeurs een van de ‘lichtste’ was. Ik denk dat ze dat alle tien roepen. Ik geloof er niets van’.
Hij is uiteindelijk heel stellig over het PVV-kamerlid.‘Hij hoort niet in de Tweede Kamer. De man is zo zwaar in de fout gegaan ten aanzien van alles wat met waarden en normen te maken heeft, dat ik vind dat hij niet als kamerlid kan functioneren. Een kamerlid heeft een voorbeeldfunctie.’
Vraag blijft trouwens wel staan: hoe is de situatie nu in de Generaal Spoorkazerne in Ermelo en al die andere kazernes in Nederland? Zou de macho-cultuur die in 2002 ontspoorde in Ermelo, acht jaar na dato veranderd zijn?
Nota bene: hier en hier zijn de uitspraken uit 2002 over Lucassen te lezen.